Tuinieren zorgt ervoor dat de stroom van gedachten in je hoofd even stilvalt. Er valt niets meer te bedenken dan; “ik zou graag wat sla op dit bed zaaien”
“Ai, daar zijn weer wat konijnen gepasseerd”
Of
“Als we volgende keer de zonnebloemen op dát deel van het veld zetten, zien we steeds hun mooie kant”.
Af en toe komt daar dan toch iets anders tussen.
Een herinnering aan de “echte” wereld. (Hoewel? Dat “echte” is maar hoe je het definieert.)
Vragen en bedenkingen laten even van zich horen, afgewisseld met dromen, die zich op dat moment voordoen als plannen.
“Dat kan op de winterlijst!”
…Een zin die wij de laatste weken bijna dagelijks gebruiken.
En het gevolg? Die winterlijst met al onze plannen kan momenteel al 5 winters gevuld krijgen.
En dan gaan we over naar de volgende veelgebruikte zin:
“Stap voor stap”.
…Een zin vol goede intenties, die de wervelwind in ons hoofd moet kalmeren.
Even wat adem uitblazen.
Helaas, wij zijn nu eenmaal geen “stap voor stap” mensen.
Snel weer door naar de volgende droom.
“Hoe leuk zou het zijn om een cursus imkerij te volgen?”
“Volgend jaar moeten we toch écht loopeenden op het veld introduceren”
“Het loopt naar het einde van de maand, tijd voor de volgende nieuwsbrief”
En dan…
“Oh! Die bloemkool is klaar!”
Terug naar rust.